زندگینامه

در دل استانی که با خشکسالی‌ها و فراموشی می‌جنگد، سیستان و بلوچستان، موقعیتی پدید آمده است که فراتر از مرزهای جغرافیایی خود، نویدبخش تغییر است. در این منطقه، جایی که محرومیت‌ها سایه‌ای طولانی افکنده‌اند، رحم‌دل بامری، چونان چراغی در تاریکی، پا به عرصه‌ی تغییر نهاد. اتفاقی که مسیر زندگی‌اش را تغییر داد، وقتی بود که با چشمان خود شاهد تاثیر یک پروژه‌ی کوچک آب‌رسانی بر زندگی روستاییان بود لحظه‌ای معنادار و تکان‌دهنده را تجربه کرد. او، که در دل استانی خشک و فراموش‌شده قدم گذاشته بود، با دیدن شادی و رضایت در چهره‌های روستاییان، احساس می‌کرد که هر تلاشی، حتی کوچک‌ترین آن‌ها، ارزشمند و معنی‌دار است. نگاهی پر از امید و قدردانی از سوی آن‌ها، به او انگیزه می‌داد تا در مسیری که آغاز کرده، پایدار بماند. این لحظات برای رحم‌دل نه تنها نشان‌دهنده‌ی تأثیر فیزیکی پروژه‌ها بر زندگی مردم بود بلکه بیانگر تغییری عمیق‌تر در بافت اجتماعی و روحیه‌ی جامعه نیز می‌شد. این لحظه‌ی بینش، او را بر آن داشت تا با وجود همه‌ی محرومیت‌ها، راهی برای افتتاح و کلنگ‌زنی جهشی بزرگ برای رشد و توسعه‌ی استان بیابد. رحم‌دل بامری، با هدایت و نظارت بر هزار و ۱۳۱ پروژه در سیستان و بلوچستان، نقش کلیدی در توسعه و پیشرفت استان ایفا کرد. این پروژه‌ها شامل زیرساخت‌های آب و خاک، احداث مراکز آموزشی، بهداشتی و راه‌های ارتباطی بود که هدف آن‌ها کاهش محرومیت، افزایش دسترسی به امکانات اساسی و بهبود کیفیت زندگی مردم بود. تاثیر این پروژه‌ها بر رشد استان، از جمله ایجاد فرصت‌های شغلی، تقویت زیرساخت‌های اقتصادی و اجتماعی و بهبود شرایط زندگی برای ساکنان، بسیار چشمگیر بود. رحم‌دل، نه تنها نمادی از امید در برابر سختی‌ها شد بلکه به مهندسی تغییر در سیستان و بلوچستان تبدیل گشت، جایی که هر پروژه نه فقط یک ساختمان، بلکه پلی به سوی فردایی روشن‌تر بود.

رحم‌دل بامری، فرزند ارشد حاج حسین بامری، در سایه سنت‌ها و فرهنگ غنی بلوچی و در دل تلاطم‌های ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷، پا به عرصه زندگی گذاشت. زاده‌ای از چرگدک، اما با آرزوهایی فراتر از مرزهای این روستای کوچک. او، که نامش با مهربانی و دل‌بزرگی گره خورده بود، تحصیلات ابتدایی و راهنمایی خود را در دلگان، آغاز کرد و با پشتکار و تلاشی مستمر، مسیر درسی خود را در مقطع متوسطه در ایرانشهر با رتبه اول به پایان رساند.